Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Περί “Ενότητας” ο λόγος

Η σύσταση της ΕΝΕ ως ΝΠΔΔ ήταν διαχρονικό αίτημα όλων των Νοσηλευτών. Πραγματοποιήθηκε (Ν.3252/2004) με σκοπό την προαγωγή, ανάπτυξη και προάσπιση της Νοσηλευτικής ως ανεξάρτητης και αυτόνομης επιστήμης και τέχνης. Όμως γρήγορα το όραμα έγινε εφιάλτης.

Οι πρακτικές της τότε προσωρινής διοίκησης της ΕΝΕ, της διορισμένης από τον τότε Υπουργό Υγείας και στη συνέχεια μετά από εκλογές, με συμμετοχή μη αντιπροσωπευτικού σώματος  (2007) και στην συνέχεια μέσω του συνδυασμού της “Ενότητας” (2011) στοχεύουν στη χειραγώγηση του κλάδου και όχι στην προάσπιση και διεύρυνση των επαγγελματικών δικαιωμάτων.
Αλήθεια για να δούμε τι έχουν πει μέχρι σήμερα:

Είμαστε το μόνο ψηφοδέλτιο στις εκλογές για την ΕΝΕ (2011)
Αλήθεια συνάδελφοι ήταν το μοναδικό ψηφοδέλτιο στις εκλογές του 2011; Τότε πως γίνεται στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΝΕ να συμμετέχουν ακόμη δύο συνδυασμοί; Αλήθεια στην Γενική Συνέλευση των Αντιπροσώπων πως συμμετέχουν αντιπρόσωποι από πέντε συνδυασμούς;

Μακριά από την ΕΝΕ τα κόμματα και οι πολιτικές
Σήμερα όχι μόνο συμμετέχουν σε κυβερνητικές θέσεις, όπως σε ΔΣ Νοσοκομείων, ΔΥΠΕ, αλλά συμμετέχουν και σε κυβερνητικές επιτροπές. Χαρακτηριστική είναι η αφωνία τους σε πολιτικά ζητήματα όπως η δραματική υποστελέχωση των νοσοκομείων, οι δραματικές περικοπές στο εισόδημα και τα δικαιώματα που υπέστη ο κλάδος μας λόγω των μνημονιακών πολιτικών. Δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες.

Δεν χρειάζονται στην ΕΝΕ οι συνδικαλιστές;
Ταυτόχρονα οι ίδιοι που μετέχουν στην διοίκηση της ΕΝΕ, μετέχουν και στην διοίκηση της κλαδικής συνδικαλιστικής ομοσπονδίας της ΠΑΣΥΝΟ-ΕΣΥ. Τελευταία συμμετείχαν και στις εκλογές πρωτοβάθμιου συνδικαλιστικού σωματείου της ΠΟΕΔΗΝ, όταν οι ίδιοι βεβαίως επιχειρούν κατά καιρούς με ανακοινώσεις και δηλώσεις τους να εμφανιστούν ως ανεξάρτητοι, ως οι δυνάμεις που συγκρούονται με το συνδικαλιστικό κατεστημένο, ως άφθαρτοι και έξω από εξαρτήσεις και δεσμεύσεις.

Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά και ο κλάδος μας στα δημόσια νοσοκομεία βιώνει τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, την εντατικοποίηση μέχρι σημείου εξάντλησης, λόγω της έλλειψης προσλήψεων και των τεράστιων κενών σε προσωπικό, την ίδια ώρα αυτοί και οι οργανώσεις που εκπροσωπούν δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον να διαχωρίσουν τους νοσηλευτές από τους άλλους εργαζομένους στην υγεία, αλλά και τους ίδιους τους νοσηλευτές σε “άξιους” και “ανάξιους”

Η στάση τους αυτή βεβαίως όχι μόνο δεν συνάδει με εκπροσώπους νοσηλευτών αλλά ταυτόχρονα αποκαλύπτει ότι οι διαβεβαιώσεις περί ανεξαρτησίας όταν εκστομίζονται μπροστά στους νοσηλευτές, στοχεύουν να αποκρύψουν την προσήλωση που έχουν στις μνημονιακές πολιτικές μπροστά στον κίνδυνο να αποδοκιμαστούν για αυτή τους της στάση.

Γι’ αυτό η αποκάλυψη του ρόλου της δράσης του συνδυασμού της “Ενότητας”, που εμφανίζονται με τον μανδύα των ανεξάρτητων εκπροσώπων του νοσηλευτικού κλάδου θα είναι διαρκής μέχρι να σαρωθούν από τους ίδιους τους νοσηλευτές. Οι Νοσηλευτές έχουν κρίση για να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα για τη στάση τους.